Երկու վիրտուոզ` միևնույն համերգային ծրագրում

Հայաստանի պետական ֆիլհարմոնիկ նվագախումբը «Արամ Խաչատրյան» համերգասրահում հանդես եկավ բացառիկ համերգով` համաշխարհային հռչակի արժանացած երիտասարդ հայազգի վիրտուոզներ Սերգեյ Խաչատրյանի և Նարեկ Հախնազարյանի մասնակցությամբ:
Երաժշտական երեկոն ամբողջովին բրամսյան էր: Համերգի առաջին բաժնում հնչեց Յոհաննես Բրամսի Կրկնակի կոնցերտը ջութակի, թավջութակի և նվագախմբի համար: Երկրորդ բաժնում Հայաստանի պետական ֆիլհարմոնիկ նվագախումբը փայլուն կատարումով ներկայացրեց Բրամսի թիվ 2 սիմֆոնիան:
Համերգը ղեկավարում էր ֆիլհարմոնիկ նվագախմբի գեղարվեստական ղեկավար և դիրիժոր Էդուարդ Թոփչյանը:
Առաջին բաժնում Սերգեյ Խաչատրյանի ջութակի և Նարեկ Հախնազարյանի թավջութակի մենանվագներն իրենց բացառիկությամբ պարզապես կլանեցին հանդիսատեսի ողջ էներգիան, և ինչ-որ տեղ պակասեց պատշաճ ուշադրության ու գնահատանքի դրսևորումը ֆիլհարմոնիկի երաժիշտների և դիրիժորի հանդեպ: Հասկանալի էր, որ հայազգի փայլուն երիտասարդների ելույթը միևնույն բեմում, միևնույն ստեղծագործության կատարման ընթացքում իսկապես իրադարձային էր երաժշտասեր հանրության կյանքում և վաղուց սպասված: Ծափերի տարափն ու ծաղկեփնջերի առատությունն այս պարագայում միանգամայն օրինաչափ էին: Որպես իրենց հանդեպ ցուցաբերված ջերմ վերաբերմունքի փոխհատուցում` վիրտուոզները բաժինը եզրափակեցին չնախատեսված մեկ այլ կատարումով:
Համերգի երկրորդ բաժնում, իհարկե, ֆիլհարմոնիկը և Էդուարդ Թոփչյանը կարողացան գտնել ունկնդրի սիրտը տանող ուղիները և Բրամսի թիվ 2 սիմֆոնիայի փայլուն կատարմամբ հավաստիացնել, որ օրվա հերոսները ոչ միայն անչափ համակրելի երիտասարդ հայորդիներն են, որ նվաճել են աշխարհն իրենց մարդկային և կատարողական արժանիքների շնորհիվ, այլև իրենք` մեզ լավ ծանոթ և հայ հասարակության երաժշտական ճաշակը կրթելուն կոչված նվագախմբի անդամներն ու իրենց գեղարվեստական ղեկավարը: Չէ՞ որ հենց վերջինիս աշխատանքի արդյունքում ենք մենք ունենում նման համերգներ և ապրում ազգային հպարտության վեհ զգացումը, երբ բեմ են բարձրանում աշխարհասփյուռ մեր ազգի երևելի ներկայացուցիչները:
Այս համերգը մեկն էր այն իրողություններից, որոնք մեզ համոզում են, թե հայ ազգի մշակութային պոտենցիալը չի մարել քաղաքական, տնտեսական, բարոյահոգեբանական ցնցումների տևական աղետի ճիրաններում, թե գեղեցիկը, իսկապես, կփրկի աշխարհը, և, որ ամենակարևորն է, մեր` հայերիս փայփայած` երազանքների ու սպասումների աշխարհը:
ՈՒ, գոնե ինձ համար, պակաս կարևոր չէր այն փաստը, որ հաջողված ելույթից հետո «Արամ Խաչատրյան» համերգասրահում անբռնազբոս ջերմությամբ ու հարազատությամբ միմյանց հետ ողջագուրվում էին ոչ թե պարզապես ֆենոմենալ երեք երաժիշտ, այլ երեք փայլուն հայորդի` Սերգեյ Խաչատրյանը, Նարեկ Հախնազարյանը և Էդուարդ Թոփչյանը:

Կարինե ՌԱՖԱՅԵԼՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Անհամբեր ու սիրով եմ սպասում իր հերթական գրին, ես էդ գրի մշտամնա ընթերցողն եմ
• Դերենիկ Դեմիրճյանի ժառանգության արժևորումը՝ ժամանակակից գիտական խոսքով
• Երախտագիտություն՝ կինոլեզվով
• Դերենիկ Դեմիրճյան-145
• «Այս մար­դիկ չեն սի­րում մեր ժո­ղովր­դին, պատ­րաստ չեն նրա հոգ­սը կրե­լու՝ ա­ռանց պարգևավ­ճա­րի»
• «Պե­տու­թ­յու­նը կորց­րել է իր դեմ­քը, և ե­թե մենք թույլ տանք, որ այս ճգնա­ժամն ա­վե­լի խո­րա­նա, ուղ­ղա­կի կկոր­ծան­վենք»
• «Կա այս­պի­սի մի կար­ծիք՝ հարկ է ստեղ­ծել Հա­յաս­տան ամ­րոց-պե­տու­թ­յուն»
• «Մի բան հս­տակ է՝ այս իշ­խա­նու­թ­յուն­նե­րը պետք է ան­հա­պաղ հե­ռա­նան»
• «Ե­թե մեր մշա­կույ­թը լի­ներ բարձր մա­կար­դա­կի վրա, մենք այ­սօր­վա ող­բեր­գու­թ­յու­նը չէինք ու­նե­նա»
• «Մեր թշ­նա­մու գոր­ծած ո­ճիր­նե­րից ու հան­ցա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րից ոչ մե­կը թույ­լատր­ված չէր ո­րևէ օ­րեն­քով»
• «Ի սկզ­բա­նե մտա­ծել են ար­նա­քամ ա­նել ժո­ղովր­դին, բե­րել-հասց­նել մի վի­ճա­կի, որ հե­տո ա­սեն՝ դե՜, չդի­մա­ցանք, ու ստո­րագ­րեն այս փաս­տա­թուղ­թը»
• «Վեր­ջին տեխ­նո­լո­գիա­նե­րով զին­ված հա­րուստ, ան­պարտ բա­նակ, սե­փա­կա­նին զու­գա­հեռ՝ պե­տա­կան հզոր ար­դ­յու­նա­բե­րութ­յուն պի­տի ստեղ­ծենք»
• «Ե­թե հի­մա ենք գնում փոխ­զիջ­ման, դրա տակ ի՞նչ է են­թադր­վում. ինք­նաոչն­չա­ցո­ւ՞մ, ինք­նաս­պա­նու­թ­յո­ւ՞ն»
• «Աստ­ված մեզ հետ է և մեր ար­դար գոր­ծին զո­րա­վիգ»
• «Պար­տադր­ված պա­տե­րազ­մը, ի­հար­կե, ծանր բան է, բայց մենք պատ­րաստ էինք դրան»
• «Հա­նուն ազ­գի, հա­նուն հայ­րե­նի­քի զոհ­ված­նե­րի հե­րո­սու­թ­յու­նը չա­փա­նիշ­նե­րի փո­փո­խու­թ­յան են­թա­կա չէ»
• «Ինչ­պես Հի­սու­սը, այդ­պես էլ Նա­րե­կա­ցին Աստ­ծուց նե­րո­ղու­թ­յուն է խնդ­րում բո­լո­րիս մեղ­քե­րի հա­մար»
• «Մենք աշ­խար­հի մեջ ենք, ու աշ­խարհն է մեր մեջ. պար­զա­պես, որ­պես գաղտ­նի զենք, ու­նենք Ո­գին, որ մեզ պա­հել ու պա­հե­լու է»
• «Մենք Աս­տու­ծոյ փառք կու տանք, որ հայ­րե­նի­քը կը մնայ հայ­րե­նիք եւ մեր մնա­յուն հաս­ցէն»
• «Կար­դում էի այն ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րի ցան­կը, որ պատ­րաստ­վում են հա­նե­լու դպ­րո­ցա­կան դա­սագր­քե­րից, ու սար­սա­փում էի»

Մեկնաբանություններ